La Casa Grande de Albarracín is een van de oude adellijke huizen van Albarracín.
La Casa Grande de Albarracín is een van de oude adellijke huizen van Albarracín. Het wapenschild aan de voorgevel wijst erop dat het eens in het bezit was van een van de invloedrijkste families van Albarracín, Sánchez Monterde.
De landerijen die tegenwoordig bij la Casa Grande horen waren in de 13e eeuw in het bezit van een Cisterciënzer klooster. In documenten uit de 14e eeuw wordt het klooster als particulier bezit aangeduid.
Er bestaat weinig documentatie over la Casa Grande de Albarracín.
De oudste verwijzing die we hebben kunnen achterhalen is een document waaruit blijkt dat Don Antonio Baltasar Sánchez Monterde op 21 juli 1686 la Casa Grande in het register heeft ingeschreven. Of het daarbij om een bestaande woning of dat het voor hem is gebouwd is onbekend.
In hetzelfde geschrift wordt het familiewapen van het geslacht Monterde beschreven: In het linkerdeel staat een brandende berg met een lis op een blauw veld. In het rechterdeel staat een vliegende adelaar op een zilveren achtergrond. Als versiering zijn zeven gouden blokken aangebracht en de tekst SPES MEA IN DOMINO, wat wil zeggen “Mijn hoop (is) in de Heer”. Boven het schild staat een helm.
Dit komt overeen met het wapen dat boven de ingang van la Casa Grande hangt. Dit wapen hangt ook op de gevel van een van de meest emblematische huizen van het oude centrum van Albarracín, la Casa de los Monterde, gelegen naast la Casa de la Enseñanza in la Calle de la Catedral. Het is aannemelijk dat dit huis het woonhuis van de familie was en la Casa Grande, waar het wapenschild wat kleiner, grover bewerkt en eenvoudiger is, het buitenhuis.
De familie Sánchez Monterde woonde vanaf de Middeleeuwen tot het einde van de 18e eeuw in Albarracín. Hun voorouders kwamen uit Frankrijk en ze waren verwant aan het Franse Koninklijke Huis. Om deze reden mogen ze de lis in hun wapenschild voeren. Rond 1170 kwamen ze bij de herovering van Albarracín mee in het gevolg van don Rodrigo de Azagra. Voor die tijd woonden ze in het koninkrijk van Navarra.
Albarracín, tot dat moment een moslimrijk (Reino de Taifa), wordt door Muhammad ibn ‘Abd Ajoāh ibn Sano’d ibn Mardāniš, destijds bij Christenen ook wel bekend als “el rey Lobo” (Koning Wolf) aan de heer van Azagra overgedragen.
Página 227 La Cofradía de Caballeros de Santiago de Albarracín. Jaime Angulo y Sáinz de Varanda. ERAE (Emblemata Revista Aragonesa de Emblemática) XIII, 2007
Volgens de legende van Los amantes de Teruel trouwt Don Pedro de Azagra, de zoon van Don Rodrigo, met Isabel de Segura. Hiermee speelt hij een belangrijke rol in deze legende.
De familie Sánchez Monterde was één van de oudste en machtigste families van de omgeving en bekleedde eeuwenlang belangrijke bestuurlijke en juridische functies in Albarracín.
Van oudsher waren de familieleden daarnaast ook veehouders, eigenaars en verpachters van terreinen in Albarracín en andere gemeenten in de Sierra de Albarracín.
De eeuwenoude traditie van veehouderij van de familie doet vermoeden dat la Casa Grande een van de eigendommen was die Don Antonio Baltasar Sánchez Monterde en zijn nazaten voor landbouw gebruikten.
Rond 1737 verkoopt Don Francisco Sánchez Monterde y Villanoba, een kleinzoon van Don Antonio Baltasar Sánchez Monterde, de eigendommen aan de familie Navarro de Arzuriaga (een van de andere belangrijke geslachten van Albarracín), waarmee la Casa Grande in handen komt van de familie Navarro de Arzuriaga.
In de volgende eeuwen blijft landbouw de belangrijkste gebruiksfunctie van la Casa Grande. Begin 19e eeuw wordt la Casa Grande bewoond door pachters uit Setiles (Guadalajara). Pág. 248. La Comunidad de Albarracín en los siglos XVI y XVII (hacienda, elites y poder). Tesis presentada por Eloy Cutanda Pérez para la obtención del grado de doctor por la Universidad de Zaragoza, 2008
n 1898 verkocht Manuel Navarro Navarro, afstammeling van de familie Navarro de Arzuriaga la Casa Grande aan Vicente Barquero Royuela en Lucia Herrero Martin en 1898. In 2008 verkopen nakomelingen van Vicente Barquero la Casa Grande aan de huidige eigenaren. Een van hen stamt af van de pachtersfamilie uit Setiles. Pág 235 La Comunidad de Albarracín en los siglos XVI y XVII (hacienda, elites y poder). Tesis presentada por Eloy Cutanda Pérez para la obtención del grado de doctor por la Universidad de Zaragoza, 2008
Bij de restauratie, die twee jaar heeft geduurd is ernaar gestreefd de authentieke elementen van la Casa Grande te combineren met de eisen die aan moderne appartementen worden gesteld.
pág. 248. La Comunidad de Albarracín en los siglos XVI y XVII (hacienda, elites y poder). Tesis presentada por Eloy Cutanda Pérez para la obtención del grado de doctor por la Universidad de Zaragoza, 2008
In 2008 the descendants of Vicente Barquero sold la Casa Grande to the current owners. One of them descends from the tenants from Setiles.
The restoration took about two years. During this process, the challenge was to combine the authentic elements of the structure with modern apartment requirements, in order for our clients to fully enjoy their stay in la Casa Grande de Albarracín…
HISTORISCH ONDERZOEK GEDAAN DOOR
Luisa Fernanda Gómez Herranz
Luisa Puerto Gómez
GERAADPLEEGDE BRONNEN:
La Cofradía de Caballeros de Santiago de Albarracín. Jaime Angulo y Sáinz de Varanda. ERAE (Emblemata Revista Aragonesa de Emblemática) XIII, 2007.
La geografía urbana de Albarracín. César Tomás Laguía. 1960.
La Comunidad de Albarracín en los siglos XVI y XVII (hacienda, elites y poder). Tesis presentada por Eloy Cutanda Pérez para la obtención del grado de doctor por la Universidad de Zaragoza, 2008.
El final de los fueros de Teruel y Albarracín en el siglo XVI. Jose Luis Castán Esteban. CECAL (Centro de Estudios de la Comunidad de Albarracín), 2009.
Apéndice documental de ganadería de Albarracín. CECAL.
Las juntas de brazos de 1684-86: Aragón y los servicios de armas de Carlos II. Abel Ajates Cónsul. Ius Fugit, 2007-2008.